Selamat Hari Raya
Perubahan adalah sifat makhluk. Kerana itu ia adalah fitrah. Ia adalah tabii. Tidak perlu ditegah atau dihalang. Apa yang perlu diperhatikan adalah sama ada berubah kepada kebaikan, atau keburukan. Perubahan yang saya sebutkan ini lebih umum. Kita berubah daripada muda kepada tua, daripada bayi kepada kanak-kanak, kepada remaja, kepada belia, kepada dewasa, kepada tua. Kita berubah daripada ingat kepada lupa kepada nyanyuk (tertentu), dan semua perubahan-perubahan ini adalah sifat makhluk.
Oleh kerana perubahan adalah sifat makhluk, yang tabii, dan fitrah, maka apabila kita melihat perubahan berlaku pada seseorang, maka jangan pantas mengeji, selagi ia bukan kejahatan. Walaupun ia bukanlah sesuatu yang menyenangkan. Selagi bukan dosa, maka lapanglah dada. Bersikaplah positif dan jangan cepat marah-marah.
Perubahan itu termasuk fizikal, mental, sikap dan perangai. Manakan boleh sama fizikal seorang bayi dengan seorang kanak-kanak. Masakan boleh sama mental remaja dengan dewasa. Apakah boleh sama sikap belia dengan orang tua. Dan tak sama juga perangai muda dengan tua. Kita berkembang dan berubah secara fitrah dan tabii, dan janganlah melenting kalau anda dapati anak anda berubah, kawan anda berubah, suami anda berubah, isteri anda berubah, ayah anda berubah, sesiapa saja berubah. Pandanglah dengan mata yang celik dan hati yang terbuka.
Lagipula manusia adalah makhluk yang berkembang dan menyurut. Bertambah dan berkurang. Berat badannya boleh bertambah dan berkurang. Semangatnya boleh marak dan padam. Hasratnya boleh bertokok dan gugur. Bahkan daripada yang surut boleh pasang dan pasang boleh surut. Dari tambah boleh kurang dan dari kurang boleh tambah. Iman juga boleh bertambah dan berkurang.
Perubahan yang berlaku boleh terjadi secara semulajadi, dan boleh diusahakan, sekadar kemampuan manusia. Kerana itulah sifat makhluk, haadis, baharu, maka dia berubah.
No comments:
Post a Comment